Skip naar content

Verdieping Nineties Productions over hun cultuurlening

Muziektheatergezelschap Nineties Productions noemt zichzelf een nomadisch stadsgezelschap, en een ‘gedoogde luis in de pels’ binnen theaterland. De groep is nu drie jaar bezig en timmert hard aan de weg met succesvolle voorstellingen als Untitled, 2017 en Naar Bukowski. Productie- en zakelijk leider Mara Aronson over ambities, dromen én financiering.

Nomadisch stadsgezelschap

Mara Aronson, productie- en zakelijk leider van Stichting Nineties Productions: “We zijn ontstaan uit een voorliefde voor theater op gekke locaties. Niet in reguliere zalen, maar bijvoorbeeld leegstaande kantoorpanden en galeries. Daarom noemen we onszelf een nomadisch stadsgezelschap. Wat we doen, vinden mensen binnen de wereld in eerste instantie lastig - zoals niet spelen in theaters, maar wel hun kassasysteem gebruiken. Maar uiteindelijk is iedereen enthousiast. Vandaar de gedoogde luis in de pels.”

Jaren negentig

De eerste voorstelling was Nineties, over de jaren negentig, daar komt ook de naam vandaan. Ons artistieke hart bestaat uit drie theatermakers: Yannick Noomen, Anne Maike Mertens en Floor Houwink ten Cate. Voor elk nieuw stuk werken zij samen met andere acteurs, muzikanten, performers en vormgevers.”

Co-producent

"Het Paradiso Melkweg Productiehuis is er om het gat tussen muziek en theater te dichten. De poppodia stonden op sommige dagen leeg, en dat was zonde. Via het productiehuis krijgen kleine bandjes en opkomende theatergezelschappen de kans om er te spelen. Het is een platform voor talent dat nog geen kapitaal heeft. Yannick kwam via het Melkwegtheater met deze organisatie in contact, en het klikte meteen. Het is heel fijn om zo'n partner te hebben."

Zonder titel

“Onze laatste voorstelling, Untitled (2017), gaat over het metamodernisme. We hebben hem gespeeld in galeries door het hele land. De locaties zijn bij ons altijd onderdeel van de inhoud van de performance. We werken nu aan Noir, over de film noir en de tijd vlak na de Tweede Wereldoorlog, waarin het vertrouwen in de mens verloren was. Dat gaan we spelen in leegstaande kantoorpanden.”

Foto persoon houdt bord omhoog met tekst applaus

Stoppen slaan door

“Door onze manier van werken is het niet makkelijk om reguliere theaterapparatuur te gebruiken. We spelen meestal niet in theaters; de locaties waar we staan zijn er niet op ingericht. Een belangrijke hindernis daarbij is het licht. Theaterlampen werken op krachtstroom, en zijn daardoor vaak te krachtig voor andere stroomnetten. Het kwam wel eens voor dat we de stoppen lieten doorslaan. Om dit voor nieuwe producties goed te regelen, wilden we een basisset ledlampen aanschaffen. Die verbruiken een stuk minder stroom, en dan hoefden we ze niet telkens weer te huren."

Ad hoc

“Iemand bij het Amsterdams Fonds voor de Kunsten, een van onze subsidiënten, wees ons op de cultuurlening om de lampen te bekostigen. We hebben veel ervaring met subsidies, maar hadden nog nooit een lening aangevraagd. Als gezelschap werken we vaak nogal ad hoc, dus we dachten: dat doen we wel even, dat terugbetalen lukt wel. Maar zo werkt het niet: samen met een adviseur van Cultuur+Ondernemen hebben we uitgebreid de risico’s en verzekeringsopties in kaart gebracht. En dus afgesproken hoe en wanneer we het geld gaan terugbetalen.”

Subsidie is vertrouwen

“Voor een lening is de aanvraag kort maar krachtig. Het gaat om waarvoor je het geld wil lenen en hoe je het gaat terugbetalen, een vrij technisch verhaal. Een subsidieaanvraag is voor ons meer werk. We worden gedwongen woorden te geven aan onze plannen, concreet na te denken over waar we bijvoorbeeld in de repetitieperiode van zomer 2019 aan werken. Dat kost tijd, en is soms frustrerend, maar als een subsidie wordt toegekend, geeft dat wel enorm veel vertrouwen. Voor ons maken ze het verschil. Door die financiële ondersteuning hoeven we veel minder concessies te doen in onze artistieke visie.”

Onafhankelijk

“Uiteindelijk willen we als gezelschap zo onafhankelijk mogelijk zijn. Kunnen maken wat we willen, zonder dat aan iemand te verantwoorden, het half te doen, of te moeten bedelen. Tegenstrijdig genoeg zou deel worden van de structurele subsidiëring van het Kunstenplan daar enorm bij helpen. Idealiter zouden we zo’n groot vast publiek aan ons binden, dat we voor elke voorstelling zeker zijn van een grote afname.

Zelfstandigheid

Met de nieuwe lampen kunnen we nu overal spelen, ongeacht of er krachtstroom is. En we hebben ook weer minder subsidie nodig, want er zijn minder technische kosten. Deze lening voor de lampenset heeft ons weer een stap verder gebracht naar die zelfstandigheid.

Benieuwd naar de voorstellingen van Nineties Productions? Hier vind je hun speellijst. Bovendien kan je hier en hier meer lezen over Nineties Productions op de website van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst!

Wie een cultuurlening verkrijgt, moet die ook weer terugbetalen.