Skip naar content

Verdieping Het 'creatief afvalverwerkingsbedrijf' van Carolien Adriaansche

In maart 2017 kreeg programmamanager Erika Happe, werkzaam bij Cultuur+Ondernemen, een telefoontje van de Haagse Carolien Adriaansche. Adriaansche was net daarvoor benaderd om site specific werk te maken in Aarhus (Denemarken) in het kader van 'Europese culturele hoofdstad'. Vanzelfsprekend leek Adriaansche dat interessant en ze zorgde ervoor dat de initiator van de expositie in ieder geval een groot deel van het verblijf en de reis zou vergoeden. Daarmee kon ze echter niet volledig rondkomen. Ze zou ook enkele weken van huis zijn en geen kans hebben om nieuw werk te maken of projecten aan te nemen. Ze besloot dat ze nog een kleine bijdrage nodig had om ‘project Aarhus’ doorgang te laten vinden.

Al eerder had Adriaansche contact gehad met Cultuur+Ondernemen, ze volgde er enkele workshops en is ooit uitgenodigd om een lezing te geven; het leek haar een geschikte partij om mee te denken over een eventuele fondsaanvraag. Toen ze contact opnam hielp Erika Happe haar verder.

Wat was je vraag aan Erika?

“Natuurlijk vertelde ik eerst iets over mijzelf en over mijn werk, zodat Erika zich een beeld kon vormen over het ‘waarom’ van de Deense organisator om mij uit te nodigen voor de expositie. Daarna vroeg ik haar concreet: “ik ben op zoek naar mogelijke financiering voor een tentoonstelling in Denemarken, kun jij me daarbij helpen?” Erika was meteen heel enthousiast en positief over mijn werk. Mijn werk bestaat bijna volledig uit plastic afval, daarvan heb ik in mijn atelier (met veel dank aan familie, vrienden, collega’s en relaties) kilo’s liggen, maar dat moest ik natuurlijk ook in Denemarken verzamelen. Om dat te kunnen faciliteren gaf Erika me de tip om het Stokroosfonds aan te schrijven maar ook Mondriaan Fonds en Stroom. En zij heeft mij ook geholpen met het schrijven van de subsidie-aanvraag, zoals het aanscherpen van mijn visie en het opfrissen van mijn cv.”

Wat was het resultaat van je aanvraag?

“Al heel snel bleek dat Stokroos de aanvraag toekende. Dat was heel goed nieuws waar ik niet eens lang op had hoeven wachten. Naast de subsidie van Stokroos kende ook Stroom mijn aanvraag toe, waardoor ik niet alleen een bijdrage had in de kosten voor de expositie maar ook een financiële investering kon doen om de coach te kunnen betalen. Ik twijfelde nog wel of de coach de investering waard was, maar dat was het zeker! Ik kreeg de reis en het verblijf van de organisatie en er stond ook nog een honorarium tegenover. De Denen zorgen goed voor hun kunstenaars en creatieven, alleen al daarom zou ik zo terug willen als ze me voor een nieuwe tentoonstelling zouden vragen.”

Eenmaal aangekomen in Denemarken startte Adriaansche met het verzamelen van afval met hulp van verschillende samenwerkingspartners, die door de curatoren van Rethinking MATTER gemobiliseerd waren. Zij beoogde de relatie tussen plastic en de lokale biodiversiteit aan de kaak te stellen. “Wat doet plastic onze natuur, onze directe leefomgeving aan en hoe kunnen we daar zelf de hand in nemen?”

Hoe beviel het Deense leven?

“Uiteindelijk ben ik eerst twee weken in Aarhus geweest, daarna moest ik even terug naar Nederland omdat mijn dochter examen deed en toen ben ik nog een week teruggegaan. Wat me erg goed bevallen is, is dat ik los kwam van mijn Nederlandse werkritme, ik kon mezelf verrassen doordat ik in een andere omgeving was en niet aan het alledaagse leven hoefde mee te doen. In de dagelijkse gang van zaken maak ik me wat moeilijker los van de structuren die heersen om iets bijzonders te creëren, dat deed ik in Aarhus sneller en meer. Ik had er 100% focus en kon mijn verhaal vertellen in de wandinstallatie die ik ontworpen had. Het was heerlijk om 24/7 met kunst, ontwerpen en bouwen bezig te kunnen zijn.”

Heeft de positieve aandacht in Denemarken iets gedaan voor de waardering voor je werk in ons eigen land?

“Ik was blij verrast dat zoveel voor mij belangrijke mensen in de kunstwereld me lieten weten dat ze het mooi en bijzonder vonden wat ik in Aarhus exposeerde. Er is echt iets gebeurd door die stap naar het buitenland. Het heeft me ook doen beseffen dat ik me in mijn hybride kunstenaarspraktijk meer wil gaan richten op mijn autonome beeldende kunstprojecten dan op mijn toegepaste kunstactiviteiten als lerares. Ik heb mezelf teruggevonden als kunstenaar.”

Wat zijn lessen uit dit Adviestraject die je met andere kunstenaars zou willen delen?

“Dat zijn er heel wat! Ik was blij met het enthousiasme en de tips van Erika bij Cultuur+Ondernemen. Nu zou ik niet meer die drang voelen om meer informatie te zoeken als iets dergelijks mijn pad kruist, maar zeker bij zo’n eerste keer is het heel prettig als iemand die zoveel ervaring heeft meekijkt. Ik werd ook gedwongen beter naar mezelf te kijken en de confrontatie met mezelf aan te gaan: met welk doel ga ik eigenlijk op weg en wat wil ik overdragen? Verder heb ik geleerd dat je ‘gewoon’ kunt bellen met de ambassade als je een goed idee hebt waar je mee verder wil. De drempel die ik had voel ik niet meer bij een volgende aanvraag. Eigenlijk zijn alle muren waar je tegenaan denkt te gaan lopen veel lager dan je vooraf verwacht. Stap gewoon op mensen af, gebruik je netwerk. Want mensen zien je niet vanzelf, daar moet je wel iets voor doen.”